“СҮМТЭЙ БУДАРЫН ЧУЛУУ” ЯРУУ НАЙРГИЙН НААДМЫН ШҮЛЭГ-3
Баасанхүүгийн Даваасүрэн
Хорвоо чамайг би яалтай
Тоонот гэрийнхээ энхийн төлөө
Тулгатай галаа манасан ханийхаа төлөө
Энгэрт мацах үрийнхээ төлөө
Эргэж олдохгүй эх орныхоо төлөө
Нагац ах минь хамт зүтгэсэн
Нартад тэр алдар нэрээ мандуулсан юм
Хамаг жаргалтай оронд минь
Харийн хүмүүс шунадаг юм
Хамаг бүгдийг булаах гээд
Хүйтэн зэвсэг агсдаг юм
Халдах дайснаас
Хайртай бүхнээ хамгаалах гээд
Халх Монголын хөвүүд цэрэгт мордсон юм
Халхын голд тэд тулалдсан юм
Эх орноо гэсэн монгол хөвүүд
Эрчит сумнаас дальдардгүй юм
Эрмэг хүлэгээ унаад
Эгцэлж өөдөөс нь сөрсөн юм
Монголоо гэсэн сэтгэл нь
Морин дэл дээр туг шиг дэрвэж
Мохошгүй зоригоор тэр муусайн дайсныг
Монгол нутагаасаа хөөсөн юм
Дайснаа дарсан монгол хүү
Дархан хилээ хамгаалсан монгол цэрэг
Хайртай ээждээ баярын нулимстай ирсэн юм
Хацраа энгэрт нь наахдаа нөхөд минь гэж санаа алдсан
Хотол олноороо тэгээд
Хойшдын амьдралаа бодсон
Эртнээс улбаатай нүүдэлчдын удам
Усны элбэг урамлын шимийг даган нүүдэлдэг юм
Нүүдлийн ачлаг хайж
Нагац ах минь төвийг зорьсон юм
Нарт орчлонг тэгээд үүрд орхисоон
Өнгөт хорвоог хамт туулах ханийг нь
Өндөр настай ээжийг нь
Өрөвч сэтгэлтэй эгчийг нь
Өөдөсхөн жаахан дүүгий нь
Хайртай ганцхан үрийг нь
Хилэн хар морийг нь
Хорин хэдхэн насыг нь хайрладаггүй
Хорвоо чи ямар хатуу юм бэ?
Эр цэргээ алдсан гэж
Эх орон минь уйлж байсын
Эр нөхрөө алдсан гэж
Энхрий хань нь уйлж байсын
Эцгээ алдсан гэж
Эрх жаахан үр нь уйлж байсын
Элэг бүтэн амьдрах хорвоод
Дүүгээ алдсан гэж
Эгч дүүс нь уйлж байсын
Хайртай бүхнийг нь уйлуулсан
Хорвоо чи нулимсанд ханах болоогүй гэж үү?
Хагацуулж нэгийг нь авч оддог ч
Хайрла гээд үр заяадаг болохоор
Хорвоо чамайг би яалтай. . . .
П.Урнаа
Араншин
Цаг хугацааны өлмийн дор би зүрхээ гээчихэж
Цуурайтуулж энэ орчлонгоор дүүрэн уйлмаар
Цамцны чинь өнгөнөөс бусдыг би мартчихаж
Цус булиглаж хайрыг чинь дэвсэлмээр
Надаас бараан араншин асгарнам
Харцнаасаа унагасан нулимсыг би цэцэгсийн магнайд орхичихож
Хөлчүү юм шиг дурлалын мананд төөрмөөр
Хэнэггүй гэнэн зангаа чиний хүзүүнд оосорлоод
Халаасандаа зүрхийг чинь хийчихээд алхмаар
Надаас гэгээн араншин асгарнам
Харцнаасаа унагасан нулимсыг би цэцэгсийн магнайд орхичихож
Хөлчүү юм шиг дурлалын мананд төөрмөөр
Хэнэггүй гэнэн зангаа чиний хүзүүнд оосорлоод
Халаасандаа зүрхийг чинь хийчихээд алхмаар
Надаас гэгээн араншин асгарнам
МУИС – НШУС -ийн Улстөр судлалын 4-р дамжааны оюутан Чимэдрэгзэнгийн Өсөхболд
Даарсан навчисын ёолох дуу ч үгүй
Даанч гунигтай хотын намар
Далавчаа хотын гунигт дүрсэн шувуудын
Дараах өдрийн маш их санааширал ч үгүй
Бүүр хүмүүст нь ч бодол үгүй
Хотын намар
Шархадсан болжмор шавартай усанд живж
Шаргалхан өдрүүдийн түүхийг өөрийн хамт дуусгана
Шалдан хүмүүсийн дунд ганцаар хүрмээ зузаалаад
Сар гарах зүг ихээ гунигтай алхалахад
Салхины үзүүрээс шувуудын хәл ирж
Саях бор шувуу диваажинд очсон тухай сонсоно
Хотын өвөл
Бор агаар мандалд шар хүчилтөрөгчөөр амьсгалаж
Бодол захаасаа хайлмагтан эртний дуу эхлэхэд
Босон суун хүлээснээ нэг доогтой дурсаад
Болох л ёстой ирээдүй рүү ганхан гунхан одно
Гэвч хэзээ тэнд хүрэх нь хэзээнээс л бүрхэг. Бүрхэг
Хотын хавар
Цөөрөмд унасан тэнгэрийн эрхсүүд хөлд орж
Цам харайж, зүүдэнд орж, зүгээр суулгахгүй
Цамцаа тайлж, хүмүүс дунд ганцаар нүцгэрч
Заримдаа цас мөрөөдөж, шатаж унасан ганц нэг навчсыг хараад
Зайрмаг долоомоор санагдавч, хэтэрхий их инээгээд л
Хотын зун
Хотын намар
Хотын өвөл
Хотын хавар
Хотын зун Гэвч
Гуниг бүрийн сүүдэрт зол жаргал нуугданам
Гутлын минь өсгий дор навчсын инээд гишгэгдэнэм…
2009.10.03
Дэлгэрсайханы Сосорбарам
Цасан дээгүүр уралдаж гүйсэн тагтааны мөрийг хармагц
Цагаа өнгөрөөж ядсан бурхадын ханзыг унших шиг болоод
Уушгиныхаа гурван судсаар гитар тоглон зүрхэндээ дуулваас
Голын жараахай мөс цөмлөн толгойгоо өндийлгөж
Сэлүүрээрээ агаар дээр бишгүүрдэн хоршиход
Усны ёроолд амьдран суугч усны эрдэмтэн бидний дуулахыг сонсоод
Усны гүн рүү хөл алдан живэх шиг
Сонгодог аялгууг солгой дуулсан ч
Сонсголт сонсогддогыг цаг батлахаар
Цаг хугацааны гэр лүү сүйх тэрэг явуулахад
Түүний бүрх малгайных нь үрчлээснээс эмгэн гургалдай гарч ирээд шүгэлдэх төдий
Үлгэр сонсохоор цугласан
Үр ачийнхаа чихийг өвөр дээрээ тавиад утсанд хэлхэж суугаа өвгөн гургалдайс
Дэрхийн нисэж нэрээ дээд, доод өнгөөр эмгэн гургалдайнд мэдүүлэх шиг
Дээд, доод өнгөөр цаг хугацаа хурхирч
Тэдний болзоонд хөг нэмж үнэгчилэхэд
Салхи, навч хоёр салхинд найгах нь дэмбээдэх адил орчлонг таг мартан
Зүүднийхээ хөвөөн дээр дэгээ шидэнгээ агаарт уусаж,
Сонгодог аялгууг солгой аялах нь
Сонгодог сонсогдоно